Ciekawostki nt. Maniakalnego & bonus

               Niby się skończyło, ale czemu nie. Mam kilka "chwytów", o których prawdopodobnie nie wiedzieliście, a mam widzimisię, żeby mimo wszystko je tutaj zamieścić. :"D Czyli generalnie fakty, o których wiedziałam w trakcie pisania, ale jakoś nie było okazji, by je wrzucić.

1. Alex Carter był postacią utożsamianą z Lisem, jeśli chodzi o zachowanie i cechy charakteru. 

2. Ostatnie rozdziały były pisane pod natłokiem furii weny, konkretniej podczas mojej bezsenności. Pierwszy raz w życiu zdarzało mi się pisać nawet po 3 posty w jedną noc. 

3. Susan Rooy ma czerwone włosy. 

4. Lisu ma w głowie dokładny wygląd mieszkania rodzin Carter i Bennett. Może kiedyś narysuję Wam w paincie. (y)

5. Alex Carter skończył resocjalizację i medycynę. 

6. Większość tytułów rozdziałów Maniakalnego to tytuły polskich pornoli. 

7. Wygląd Alexa jest wzorowany na wyglądzie Hirokiego z Junjou Romantica. Zdjęcia zamieszczane w postach to jego cosplay. 

8.  Jude jest najbardziej tajemniczą postacią - nikt nie wie, jak znalazł Alexa, skoro nigdy go nie widział, co chciał powiedzieć Martinowi, skoro "nie było wypadku, zdarzyło się coś innego" oraz w jakim celu zamknął Martina w swoim domu. 

9. Martin nadużywa słowa "totalnie". 

10. Rita jest chłopczycą.

11. Cała rodzina Bennettów ma czarne włosy. 

12. Tytuł Maniakalnego również pochodzi od tytułu pornosa. Nazywa się "Maniakalne pielęgniarki w poszukiwaniu rozkoszy". 

13. Połowa pierwszego rozdziału została napisana jakieś półtora roku temu. Znalazłam ją w stercie śmieci i postanowiłam odnowić i zmienić kilka faktów. W oryginale Martin był dorosły i mieszkał z dziewczyną o imieniu Ann. Postać Alexa Cartera nigdy się nie pojawiła. 

14. Maniakalny zawiera dużą ilość cytatów zaczerpniętych m.in. z Nonsensopedii, a także od Woody'ego Allena.

15. Mniej więcej w połowie Maniakalnego komedia zaczyna przeplatać się z dramatem, mimo że nie taki był cel. :"D

16. A może tak naprawdę ostatni rozdział był tylko głupim snem Martina? :"D

17. Alex jest przekonany, że nie ma na świecie mężczyzny dorównującego mu urodą i inteligencją. Ma rację.

18. Pierwsze, bodajże 7 rozdziałów rozgrywa się w 12 godzin, niedługo po tym, w jednym z postów, jest przeniesienie czasu akcji na "miesiąc później". 

19. Przez zatytułowanie jednego z postów "Nasrał mi ptak", w wpisywanych słowach kluczowych raz wyświetliło mi się "nasrał mi ptak w domu co to oznacza". Były również ewenementy typu "wsadź mi", "wsadź po jaja", "wsadź przez kraty". 

20. W jednym z komentarzy czytelnik X stwierdził, że Maniakalny jest najbardziej posranym yaoi, jakie czytał. 

21. W całej akcji Maniakalnego nie ma ani jednej kwestii ojca Martina. 

22. Imię Jude'a zainspirowane było piosenką The Beatles. Ponadto w rozdziałach znajdują się wzmianki o takich zespołach, jak Queen i Pink Floyd. 

23. Barman podający piwo w barze, w którym Alex i Martin razem pili, jest murzynem i ubiera się na czarno. W ciemnym klubie jest istnym kameleonem. *O*

24. Martin ma 17 lat, Elise 18, Rita i Susan 25, Alex 27. 

25. Susan nie uwierzyła w gadkę z Australią. Poleciała tam tylko dlatego, że Alex kupił jej bilet. 

26. Susan Rooy w rzeczywistości nie jest czarnym charakterem. To Alex jest skurwysynem. 

27. W ciągu miesiąca niespotykania się z Alexem, Martin staje się mądrzejszy i można to zauważyć w trakcie czytania. 

28. Nikt nie zwrócił uwagi na pokaleczone kolana Martina. Nawet on sam, kiedy wchodził do wanny pełnej gorącej wody. 

29. W ciągu całej akcji, scena erotyczna pojawia się 2 razy, pomijając zboczone sny Martina. 

30. Alex podczas studiów był zakochany w Susan i rozważał opcję oświadczenia się jej, jednak nagły wyjazd pokrzyżował jego plany. 

31. Alex nie potrafi mówić otwarcie o swoich emocjach. Dlatego wywalił Martina za drzwi - nie wiedział, jak wybrnąć z sytuacji. 

32. Jude potrafi wpakować do japy całą bułkę naraz. 

33. Jude ma 18 lat, jednak przez fakt, że nie zdał klasy, jest na jednym roku z Martinem. 

34. Maniakalny początkowo miał się zakończyć śmiercią Alexa. Miało to nastąpić właśnie podczas wypadku samochodowego. 

35. Zdarzało się, że pytałam znajomych o sugestie odnośnie do Maniakalnego, kiedy nie miałam pomysłu na to, co napisać. Propozycje, które dostawałam:

- niech ta z liceum zajdzie w ciążę (kumpel nieuświadomiony o płci Martina), 

- niech Martin podpali tramwaj, wsadzą go do kicia, ale będzie miał papierek od psychoterapeuty, więc go wypuszczą (nie mam pojęcia, odnośnie do czego by to było), 

- niech Alex zdradzi Martina z Susan, ja bym tak zrobił, skoro jest piękna, bogata i ustawiona (również kumpel), 

- niech Alex popełni samobójstwo (miał to zrobić po "wypadku", który nie nastąpił), 

- niech Susan postawi Alexowi ultimatum "ja albo on".

36. Alex jest wiecznie niewyżyty seksualnie.

37. Kiedy opowiadałam przyjaciółce, co mam zamiar zrobić w kolejnych postach, odpowiedziała: "Pierwsze słowo, jakie przyszło mi do głowy, to »aha«, a zaraz po nim »ja pierdolę«".

38. Już na początku pisania tego działu stwierdziłam, że będzie to niewypał, bo diaboliczne śmianie się z własnych postów nie wróży niczego dobrego. 

39. Martin i Alex są tego samego wzrostu.

+ bonus, czyli cytaty, moim zdaniem, najlepsze:

— Gdyby pańskie życie było filmem, jaki byłby to gatunek?

— Biograficzny. 

(poprzednia terapeutka Martina i on sam)

— Nie za dużo cukru?
— Nie obawiaj się, widziałem ładniejszych chłopców.

(Martin i Alex podczas pierwszej wizyty)

— Stanął panu.

(Alex do policjanta)

— Przepichcisz mnie jak zmywarkę?
— Chcesz, żebym ci wsadził garnek w dupę?
— Skoro nic innego nie masz...

(Martin i Alex)

— Ej no, innych pieprzysz, a mnie nie chcesz.

(Martin do Alexa)

— W sumie to kim ona była? To twoja matka? Córka? Lesbijka? Błagam, niech to będzie lesbijka! Powiedz, że ona jest lesbijką!

(Martin po pierwszym spotkaniu Rity)

— Tak delikatny...

— Jak dupa dziewicy.

(Martin i Alex o karku Alexa)

— Rżnij mnie jak stary chrust piłą still.

(Alex do Martina)

— Wcielę się w rolę budowniczego,
Wepchnę ci młota pneumatycznego
z dużym hałasem, z użyciem żurawia,
co jak węgorz w jaskini się zadamawia,
pod naciskiem pękną ci betonu przymioty,
a jak nie, to najwyżej zwiększę obroty
i kaszaloty.

(Martin)

— Ok. Jaki seks najbardziej lubisz? Brudny? Czysty? Z bananem? Bez banana? Smerfny? Interkontynentalny? Flower power? W? Na? Pod? Razem? Osobno? Obok, w parach, w koalicjach? Bezprzewodowy? Na tak zwane "ahahahahah"? Na pawiana, że aż dupa czerwona? Z dupą? Bez dupy? Za jeden uśmiech? Torba na łeb i za ojczyznę? Prostoliniowy jednostajny? W związku? Bez związku? W związku radzieckim? Poza związkiem radzieckim?
— Dawaj po kolei, ciało puszczone raz puszcza się cały czas.
— Ciało zanurzone w ciało tyle będzie pchało, ile będzie stało. Szkoda, że nie jesteś ładniejszy.
— Ale im ciemniej, tym przyjemniej. A ciało w ciemności traci na oporności.
— Chyba zapomniałem zostawić parówki na gazie.
— No co no co no, już mnie nie kochasz?
— Po dwunastu godzinach to już jak przyzwyczajenie.
— Nie pierdol.
— Dobranoc w takim razie.

(Alex i Martin)

— Nigdy nie zrozumiem, dlaczego kobiety mają taki humor z samego rana.
— Dlatego wolisz facetów?

(Martin i Rita)

— Jesteś zupełnie taki sam jak on kiedyś...
— Kurna, kobieto, rozmawiasz ze mną pierwszy raz, niby w jaki sposób to stwierdziłaś?!

(Martin i Rita)

— Czeka pod domem? Czy go pojebało? I co ja niby miałem powiedzieć rodzicom? "Ej, ojciec, psychoterapeuta po mnie przyjechał, jedziemy się pieprzyć"? Jasna kurwa. Mógłby sam wejść i coś zagadać, przykładowo, że zabiera mnie na... Nie, dobrze, że nie przyszedł.

(Martin o Alexie)

— Co, rozdziewiczyłeś się i już taki rebel nagle?
— Idę do domu. I nie będziesz mi mówić, co mam robić, a czego nie .
— Będę. Jestem twoim psychoterapeutą, a ty jesteś chory psychicznie i niestabilny emocjonalnie.

(Alex i Martin)

— Ukrywasz przede mną plantację trawy, której szukam, odkąd jestem na tym świecie. Dalej, pokaż mi, zahandluję tak, że resztę życia spędzimy na Hawajach, no.
— Patrzę w te twoje kocie oczy w kolorze gówna i odnoszę wrażenie, że poważnie masz ochotę zajarać.

(Alex i Martin)

— Wpadłem na genialny pomysł, mianowicie - dydaktyczną rozmowę z ojcem. Zawsze mi powtarzał, że ze mnie cipa, że traktuje mnie jak swoją małą, ukochaną córeczkę. I, że jak ktoś mnie skrzywdzi, to dostanie w ryj. Postanowiłem więc przeprowadzić mały wywiad środowiskowy z matką, co by upewnić się, w jak wysokim stadium wkurwienia ojciec jest tego dnia, po czym wypalić ze łzami w oczach "Tato, tato, wczoraj miałem pierwszą wizytę u nowego psychoterapeuty, a już zdążył mnie przejechać". Wtedy ojciec mu napierdoli i Alex nie będzie już tak seksowny, jak zawsze.

(Martin)

— Nie wiedziałem, że palisz.
— A ty nie palisz?
— Jak widać.
— To najwyższa pora zacząć.

(Martin i Alex)

— Martin, kim, do cholery, był ten człowiek? To miała być tajemnica, tak? Sam nalegałeś, żebym nikomu o tym nie mówiła...
— Ćpun. Waginosceptyk. Psychoterapeuta.
— Gej?
— Chuj go wie. Mało zdecydowany jakiś.

(Elise i Martin)

— Na widok Cartera serce mi zaczęło grać patetyczną Beethovena, myślałem, że się zesram.

(Martin)

— O, marchewka.

(Martin)

— I nadszedł dzień, w którym poczułem się wypalony zawodowo. Wcale nie dlatego, że romansowałem z pacjentami.

(Alex)

— Co więcej - dorównywała mi inteligencją i nie dawała się zmanipulować. W zasadzie nie miałbym nic przeciwko ożenkowi z nią, w końcu połączenie genów pięknej i mądrej kobiety z genami mężczyzny idealnego pod każdym względem mogłoby dać rezultaty na skalę światową. Jednak z moich planów nici, trzeba mi było nie być psychoterapeutą pedofilem.

(Alex o Susan)

— Podejrzewałem, że coś kombinuje, łudziłem się nadzieją, że się we mnie nie zakochał, bo, co jak co, jest przerośniętym gorylem o średnicy barów wynoszącej dwa metry, a dupy z marmuru to ja nie mam. 

(Alex o swoim szefie)

— Na miejscu czekała na mnie Susan. Mówiąc "czekała" mam na myśli "przeprowadzała rozmowę zawodową stojąc przez budynkiem akurat wtedy, kiedy dojechałem na miejsce".

(Alex)

— Porąbało cię, czy ja ci wyglądam na jakiegoś homoseksualnego wyrzutka?
— Homoseksualnego wyrzutka, powiadasz...

(Jude i Martin)

— Panna Rooy! W dupę ci chuj. A co to za zarośnięty siwy bamber z piwnym brzuszkiem koło pani? To pani syn?

(Martin do Susan o jej ojcu)

— A w tej chacie, mówiąc w dużym skrócie, prowadziliśmy nielegalne wyroby taniego majonezu.

(Martin)

— Będziesz rzygał.

— Próbuję od dwóch godzin. Może teraz się uda.
(Jude i Martin)

— Rita, nie zdziwię się, jeśli zaraz wybuchniesz śmiechem i powiesz, że tramwaj odciął mu łeb.
(Martin)

— W takim razie... kiedy ty ostatnio byłeś w kobiecie?

— Dwa tygodnie temu podczas zwiedzania Statuy Wolności.
(Martin i Alex)

— Dzieci nie są dla mnie. Cierpisz, wychowujesz, karmisz, wszystko tylko po to, by przez resztę życia wmawiały ci, że masz Alzheimera. 
(Alex)

— Wypomnieć to ja ci mogę tą pseudo-romantyczną karteczkę, co mi ją przy łóżku zostawiłeś.

— Naprawdę sądzisz, że była do ciebie? 

— Nie, no co ty. Wiem, że była do Whitney Houston. Tylko tak o ją położyłeś na mojej szafce nocnej.

(Alex i Martin)

— Ciekawe, co zrobisz, jak cię rzucę.

— Masturbacja to też seks z osobą, którą się kocha.

— Cham i prostak. W dodatku biseksualny.

— Biseksualizm podwaja szanse na sobotnią randkę.
(Martin i Alex)

— Uświadomiłem sobie, że Carterowie są patologiczną rodziną ze względu na zawartość Alexa Cartera, którego, wedle jego mniemania, drugim najważniejszym organem jest mózg, którego nie posiada. Alex Carter, ówczesne pseudo-emo, które nienawidzi rzeczywistości, jednak tylko tutaj może dostać dobry stek. Cholerny gnojek.

(Martin o Alexie)

— Martin, nie wiedziałam, że tak bardzo lubisz lody!

— Ja wiedziałem. 
(Alex i Rita do Martina)

— W końcu coś, do czego się nadajesz, Alex.

— Widzisz, Martin. Brydż jest jak seks. Albo masz dobrego partnera, albo dobrą rękę. Ty masz moją litość.

(Martin i Alex)

— Cholerny Carter, niech się jebie. Sam.
(Martin o Alexie)

— Nie wierzę, znowu jakaś pindowata pinda?! Boże, Alex, czemu ona wygląda jak ty?! To twoja babcia?!
(Martin na widok macochy Alexa)

— Kim jest ta pindowata pinda?
(Martin)

__________________________________________________________

~ DOŚĆ ISTOTNY FAKT ~

I na koniec, jak obiecałam, kończymy się cieszyć, że Lis w końcu nie będzie nas męczył swoją grafomanią w Maniakalnym, uciecha dobiegła końca, bo przecież "Szczęście jest ulotnym darem, w dodatku szybko przyciąga swoje przeciwieństwa. Zawsze po deszczu wychodzi słońce, jednak przeważnie tylko po to, by skorzystać z naszej nieuwagi i sprowadzić na nas kataklizm". Kataklizmem w Waszym przypadku będzie tym razem akurat to, że zakończenie Maniakalnego było tak naprawdę jedną wielką ściemą XDDDD W rzeczywistości otwieram po prostu drugi sezon, który, primo - będzie się trochę różnił od poprzedniego, ponieważ narrację przejmie ktoś inny, drugo - robię to powołując się na klauzulę sumienia, tak. Stwierdziłam, że spieprzyłam dobrze zapowiadający się dział robieniem z niego jakichś "Trudnych spraw" i postanowiłam oczyścić się z zarzutów w kolejnym, mam nadzieję lepszym, sezonie (przecinki w, złych miejscach). Podrzućcie mi jakiś pomysł na tytuł działu, proszę, bo "Maniakalny doktor w poszukiwaniu trawy II" jest do dupy (czemu tak bardzo lubię to określenie).
~Lisu

__________________________________________________________

Dobra, jaja se robię. Maniakalny jest skończony. XD